Uw brein de baas
Helder denken, Beter Onthouden, Beter Voelen
Geheugenproblemen? Ik zal toch niet dement worden?
Jacques is druk, te druk. Hij is met te veel zaken bezig: de reorganisatie perikelen op de zaak, zijn puberende dochter, zijn moeizame relatie met zijn echtgenote en de gezondheidsproblemen van zijn vader. Nu heeft er nog een probleem bij gekregen: zijn geheugen laat hem in de steek. Hij snapt er niets van, want hij heeft altijd een ijzersterk geheugen gehad. Hij maakt meer notities, maar soms helpt zelfs dat niet. Laatst kon hij niet meer terug halen wat hij moest met zijn aantekening: “Kees bellen!” Hij vraagt zich vertwijfelt af: “Wie is Kees en waarover zou ik die moeten bellen?” Na een paar dagen krijgt hij telefoon: Met Kees Oosterhof van het Verpleeghuis: “u zou mij toch informatie geven over uw vader?” Het kwartje valt. Duizend maal excuses, balen…Jacques denkt: ik zal toch niet dement worden? Ik ben pas 56? Maakt Jacques zich terecht zorgen? Een drietal factoren bepalen de kwaliteit van je geheugen. Neem wat je wilt onthouden geconcentreerd waar, berg het netjes op en zorg voor een effectief zoeksysteem. In Brein de Baas leest u hoe u op die manier uw geheugen weer in conditie brengt.
Geheugentraining, hoe?
Geheugentraining begint met bewust te leren leven en je leven spannend en interessant te maken. Van 0-5 jaar leer je het meeste en onthoud je het meeste, maar je doet dat niet door van alles en nog wat van buiten te leren. Geheugen trainen door te repeteren en de informatie erin te stampen is maar van betrekkelijke waarde. Bovendien is het dodelijk saai. De kern van geheugentraining is: nieuwsgierig zijn, ontdekken, patronen zien, verbanden leggen, ordenen, beter begrijpen en zin geven. Dit gebeurt op school maar nog veel meer in de praktijk van het leven zelf. Je traint je geheugen door op allerlei terreinen actief te zijn en door je technieken eigen te maken waarmee je meer en gemakkelijker kunt onthouden.
Traumaverwerking
Er zitten beelden in je brein van allerlei gebeurtenissen in je leven. Deze beelden kunnen schijnbaar spontaan tot leven komen. Je ziet een vakantiefoto van tien jaar geleden en direct brengt je herinnering je terug naar allerlei belevenissen van toen. Je roept verbaasd: ‘O ja ! dat is waar ook, dat was ik helemaal vergeten!’ Je ziet ergens een schooltje met kinderen en automatisch gaan je herinneringen terug naar je eigen schooltijd of naar de schooltijd van je kinderen.
Bepaalde foto’s zie je liever niet meer. Je denkt: Ik wou dat ik dat kon vergeten!!!
Een ernstige vernedering, een paniekaanval, een groot verdriet na een plotseling verlies. Bepaalde plaatsen, personen, data, indrukken kunnen deze trauma’s weer naar boven halen. Het is moeilijk met dat soort foto’s om te gaan. Het liefst doe je ze in een kast met een dikke deur en een groot slot. Helaas die deur en dat slot bestaan niet. Schokkende ervaringen fungeren als verborgen landmijnen die in bepaalde situaties steeds weer tot ontploffing kunnen komen. Het ontstekingsmechanisme moet eruit.
In Brein de Baas lees je de antwoorden op de volgende vragen
Hoe beperk je de invloed van een traumatische gebeurtenis? Kun je stukken van je harde schijf wissen? Heelt de tijd alle wonden? Is het mogelijk een negatieve ervaring te vergeten door er bewust geen aandacht meer aan te besteden? Schakel je de invloed van een trauma uit wanneer je je heel erg sterk met iets anders gaat bezighouden? Wat houdt het verwerken van een trauma in, hoe doe je dat